آب می جوشد ز کوه در چشمه سار اخلمد             تا دهد زیبائی اش بر آبشار اخلمد 

می دهد بوی بهشت در موسم فصل بهار                از قدم های نسیم پونه زار اخلمد

می زند لبخند پرواز سایه مهر خدر              همنشین مهربانی است با حصار اخلمد 

کوچه باغ های حسرده زیر پای بوی گل         آدمی را می کند مست و خمار اخلمد

شکر می گویم هزار بار من خدای مهربان            در طواف مسجد پای چنار اخلمد 

شاعر محترم : برادر حسین پروازی

در بهار اخلمد زیبایی غوغا می کند                         بهر هر گل بلبل آوازی مهیا می کند

آب در میهمانی رود بوسه بر سنگ می زند            سنگ هم از بوسه آب نغمه بر پا می کند

آبشارهای قشنگش می خروشد روز و شب            این همه آب از کجا؟ ما را معما می کند

کوه ها در اوج قامت، استوار و مهربان                  بهر ما سوی خدا شادی تقاضا می کند 

در سلام صبح خورشید برزخ رعنای ده            سایه هم از لطف او احساس گرما می کند

من بیاموزم سخاوت را ز هر برگ درخت            که برای قطره باران شکر دریا می کند 

سروده برادر عزیز حسین پروازی

ناز نفست حسین جان